چرا برنامه نویسی اندروید را گزینش کنیم؟
ولی اپلیکیشن‌های تجاری دنیای متفاوتی دارا هستند. دنیایی که تمام جنبه‌های آن به حضور کاربران و استقبال آن ها بستگی داراست. زیرا هر چقدر هم که عرضه وجود داشته باشد، فارغ از تقاضا هیچ ارزشی ندارد و عملا سودی وجود نخواهد داشت. اپلیکیشن‌های تجاری هم برای خود طبقه‌بندی‌های خاصی را دارند که هرمورد در یک یا یک‌سری مورد از آن ها کار کرده و در واقع از این طرز اقدام به کسب درآمد می نمایند. در ادامه با این طرز‌ها آشنا می‌شویم.
۱- فروش مستقیم اپلیکیشن
برنامه نویس ها اندروید و iOS می توانند به ساده‌ترین چهره ممکن برنامه‌های خود را بفروشند. در واقع این شیوه، معمولی‌ترین مدل درآمدزایی از طریق اپلیکیشن است. به این صورت که برنامه نویس یا شرکت سازنده محتوا، اپلیکیشن خاصی را گسترش می‌دهد و در نهایت آن را در استور‌ها و مغازه‌های مربوطه برای فروش قرار داده و مبلغی را هم برای آن انتخاب میکند. کاربران هم درین دکان‌ها با باز‌بینی اپلیکیشن‌های مختلف می‌توانند یکی از را انتخاب کرده و خریداری کنند. مبلغ اپلیکیشن خریداری شده هم بعداز طی کردن مسیری مشخص و معلوم، به حساب بانکی بسط دهنده منتقل میشود. پس با این اوصاف هر چقدر که کاربران بیشتری برنامه را خریداری کنند، درآمد بیشتری کسب خواهد شد. قطعا این هم او‌لین راهی می باشد که در موضوع کسب درآمد از برنامه نویسی اندروید به ذهن شما خطور کرده است!
بعدازظهر برنامه نویسی سی شارپ دات نت
اما برنامه نویس ها بایستی در لحاظ داشته باشند که این یک رابطه بی واسطه دو طرفه فی مابین توسعه و گسترش دهنده و کاربر نیست. بلکه واسط دیگری هم در‌این در میان موجود هست. منظورمان همان استور یا فروشگاه‌هایی می باشد که اپلیکیشن را برای فروش در آنجا قرار می‌دهیم. اغلب استور‌ها به صورت از پیش تعیین شده، درصدی از مبلغ هر فروش را به عنوان درآمد، برای خود بر می‌دارند که پلی استور (مغازه اصلی اپلیکیشن گوگل)، آیتیونز (مغازه اپلیکیشن اپل) و حتی کافه بازار و مایکت هم از این قافله مستثنی نیستند. البته این تمام قصه نیست! مالیات و ارزش افزوده را هم بایستی به‌این کسرها بیشتر نمائید. اکثری از برنامه نویس ها از این قسمت قصه اصلا خوششان نمی‌آید. زیرا معتقند که توسعه دهنده تمام فعالیت‌های ایده تا طرح پایانی را انجام می‌دهد البته بخش زیادی از درآمد به جیب مغازه‌های اپلیکیشن می‌رود. شاید دلیل آنان منطقی باشد، ولی این استور‌ها هستند که سبب می گردند برنامه به سادگی در اختیار کاربران مختلف در سرتاسر دانا قرار گیرند و به همین عامل بایستی سهمی هم داشته باشند.
البته ناگفته نمایند که اکثر وقت ها فروشگاه‌های اپلیکیشن (Store) دارای سیاست‌ها و چهارچوب‌های خاصی میباشند که گسترش دهندگان باید آن ها رعایت کنند. برای مثال توسعه دهندگان نباید در اپلیکیشن‌هایشان مجوز‌های دسترسی اضافی از کاربران دریافت کنند و استور‌ها معتقدند که این فعالیت منجر نقض حریم خصوصی کاربران می شود. ولی سیاست‌های این دکان‌ها صرفا به مجوز‌های دسترسی برنامه محدود نمیشود و بخش‌های بسیار گسترده‌ای را شامل میشود که برنامه نویس ها با گذشت زمانه با تک تک آن‌ها آشنا میگردند. زیرا ملزم هستند برای تکثیر اپلیکیشن‌هایشان در استور مورد نظر، سیاست‌های آن مغازه را رعایت کنند.